Bir sonuç değerlendirmesi biçimi olarak müfredat hakkında geri bildirim

Masadaki kartlar: Bu fikri seviyorum, seviyorum, seviyorum.

Emily Farris tweet attı birkaç gün önce:

Bu, duyduğum anda o kadar bariz olan fikirlerden biri ki, bunu düşünmediğim için gerçekten utanıyorum.

Her şeyden önce, açıkça yararlıdır. Bir sonraki sömestrde belirli bir sınıfı tekrar öğretme zamanı geldiğinde, neleri sevip neleri sevmedikleri konusunda doğrudan geri bildirim alırsınız. Profesörler geri bildirimi nasıl yorumlayacakları konusunda profesyonel yargılarını kullanabilir ve kullanmalıdır – popülerlik ve kalite aynı şey değildir – ancak geri bildirim doğrudan ve alakalıdır.

İkincisi, bu Farris’in değil benim açımdan, yani onun yerine beni suçlayın, bu nispeten temiz ve acısız bir sonuç değerlendirmesi biçimidir. Her görev işe yaradı mı? Sürekli iyileştirmenin arkasındaki fikir, iyi çalışan şeyleri korumak ve çalışmayan şeyleri değiştirmektir; bu alıştırma tam olarak bunu sağlar.

Üçüncüsü, spesifiktir. Öğrenci kursu değerlendirmeleri herkesin bildiği gibi hale etkilerine tabidir. Ancak müfredat, eğitmenden çok materyalle ilgilidir ve öğrencileri, belirsiz bir “oldukça iyiydi” yerine ödevler arasında ayrım yapmaya davet eder. Zayıf anları olan harika derslerim oldu ve bunun benzersiz olduğunu düşünmüyorum. Bu alıştırma, bu zayıf anları, iyileştirmeyi mümkün kılacak kadar kesinlik ile izole etmek için oluşturulmuştur.

Son olarak, öğrencilere müfredatın önemli olduğunu yineler. Bunun uzun zamandır bir mücadele olduğunu biliyorum ve muhtemelen daha uzun bir süre daha olacak. Ancak sonunda müfredata geri dönmek, işlerin nasıl birbirine bağlı olduğunu, neden seçilen materyallerin seçildiğini ve kursun genel hedeflerinin neler olduğunu gösterme şansı sunar. Bir tür final sınavı incelemesi olarak ikiye katlanabilir.

Müfredatı bir hedefler ve yapı ifadesi olarak alırsanız, dersin sonunda -dersin öğrencilerin zihinlerinde taze olduğu bir anda- amaçlarına ulaşıp ulaşmadığını görmek için ona geri dönmek çok mantıklıdır.

Bu gönderi özür dilemeden büyütmedir. Bu kadar basit, kullanışlı ve parlak bir fikir için Farris’e teşekkürler, umarım geniş kitlelerce tutulur. Twitter arşivlerinde kaybolmasına izin vermek çok iyi bir fikir. Evet evet evet.